Archiwum Rodziny Krajewskich

Autorem filmu jest Jarosław Krajewski (ur. w 1952 roku w Poznaniu), który pierwszą kamerę dostał w prezencie od swoich rodziców jeszcze jako nastolatek. Od tamtej pory filmował ważne wydarzenia i życie rodzinne: wesela, wakacyjne wyjazdy w okolice Powidza, a także dorastanie córek Pauli i Zuzanny. Jarosław interesował się dziennikarstwem, w młodości należał do Klubu Dziennikarzy Młodzieżowych (KDM), później pracował m.in. w biurze i zakładowej gazecie w fabryce mebli oraz jako pilot wycieczek po Europie. Obecnie mieszka w Edynburgu w Szkocji.

Rok 1977. Wakacje w okolicach Powidza, ważnego dla Krajewskich miejsca, gdzie rodzina przez długie lata spędzała coroczny, miesięczny urlop. Lokalizacja była wypadkową oczekiwań Albina Krajewskiego, ojca Jarosława, który był zapalonym wędkarzem, i jego żony Kazimiery, która czas wolny chciała spędzać nieopodal miejsca urodzenia – Strzałkowa. W rzeczywistości Powidz to bardziej hasło niż lokalizacja, bowiem miejsce, gdzie rodzina spędzała czas wolny, było około 5 kilometrów od Powidza, nieopodal osady Ostrowo przy jeziorze Powidzkim Małym. Wynajmowali tam od miejscowego chłopa, w drodze barteru, w zamian za niepotrzebne rzeczy i ubrania, miejsce na górce w pobliżu wody i tam rozbijali obozowisko. Wakacje te na przestrzeni lat obrosły w zwyczaje, reguły i odbywały się wedle ustalonego porządku. Obozowisko miało stały plan, namioty rozbijano w takim samym układzie pod sosnami: w centralnym punkcie był namiot Albina i Kazimiery, w którego przedsionku spały często córki Jarosława Krajewskiego – Paula i Zuzanna, a zanim się pojawiły, sam Jarosław z bratem Tomkiem. Do tego stół biesiadny, nieco oddalony namiot wujka Mieczysława i namiot gospodarczy, gdzie w ciągu dnia przechowywana była część zapasów i sprzęt kuchenny. Rytm dnia był stały, podobnie jak program: mężczyźni od świtu łowili ryby, dzieci bawiły się, Kazimiera opiekowała się dziećmi, gotowała, ale i odpoczywała, opalała się. Rutynę tę przerywały wyjazdy po prowiant do Powidza lub Strzałkowa oraz wizyty rodziny i znajomych. Wszyscy spotykali się przy posiłkach, a także przy grze w karty i wieczornych biesiadach. Był to czas beztroski, ładowania akumulatorów i zacieśniania więzi rodzinnych. W filmie sceny rodzajowe z wyjazdu w okolice Powidza; obserwujemy m.in. rozbijanie obozowiska, wspólne posiłki i grę w karty, zabawy z dzieckiem. W końcowej części filmu córka Jarosława Krajewskiego – Paula siedzi w łóżeczku i bawi się książką pt. Spacer z popularnej „Serii z wiewiórką”. To było jej własne łóżeczko, które jej rodzice przywieźli z domu. Jak wspomina Jarosław Krajewski, z czasem obozowisko tak się rozrosło, że aby przywieźć wszystkie niezbędne sprzęty, konieczne było kilka kursów do oddalonego o około 100 kilometrów Poznania.

(MB)