Archiwum Rodziny Krajewskich

Autorem filmu jest Jarosław Krajewski (ur. w 1952 roku w Poznaniu), który pierwszą kamerę dostał w prezencie od swoich rodziców jeszcze jako nastolatek. Od tamtej pory filmował ważne wydarzenia i życie rodzinne: wesela, wakacyjne wyjazdy w okolice Powidza, a także dorastanie córek Pauli i Zuzanny. Jarosław interesował się dziennikarstwem, w młodości należał do Klubu Dziennikarzy Młodzieżowych (KDM), później pracował m.in. w biurze i zakładowej gazecie w fabryce mebli oraz jako pilot wycieczek po Europie. Obecnie mieszka w Edynburgu w Szkocji.

Cz. 1

Święta Bożego Narodzenia roku 1977. Rodzina Krajewskich siedzi przy suto zastawionym wigilijnym stole. Kamera powoli krąży wśród uczestników kolacji, którzy jedzą, rozmawiają i cieszą się swoim towarzystwem. Wśród biesiadników jest córka Jarosława Krajewskiego, Paula (niedawno skończyła pierwszy rok życia), cierpliwie karmiona przez matkę. Wkrótce dziewczynka usiądzie na podłodze, obok rozłożonych pod bogato zdobioną choinką prezentów, wśród których znalazły się m.in. zestaw dekorowanych kubków oraz płyta winylowa SPPT Chałturnik pt. Kto tak pięknie gra. Paula dostała od Mikołaja mały model samochodu i pluszowego misia. Choć dziewczynka ma niewiele ponad rok, dobrze radzi sobie z chodzeniem: krząta się po kuchni, podtrzymywana przez mamę tańczy.

Cz. 2

Pierwsze urodziny córki Jarosława Krajewskiego – Pauli, wrzesień 1977 roku. Rodzina siedzi przy stole – w imprezie uczestniczy około 10 osób. Mama wiąże jubilatce buty, czemu przyglądają się pozostali. Na stole przyozdobiony jedną świeczką tort. Wokół małe talerzyki, sztućce, a także książeczka do nabożeństwa, kieliszek, banknot o nominale 5 USD, klucze z brelokiem rybą i charakterystyczna, kieszonkowa wersja statutu PZPR. Paula wybiera spośród przedmiotów klucze, co wywołuje radość bliskich. Następnie podnosi książeczkę, potem banknot i kolejne przedmioty. Statut PZPR ląduje w rękach na dłużej, dziewczynka ogląda go i dotyka, po czym zaczyna uderzać nim w przykryty obrusem stół. Paula z pomocą mamy pochyla się nad stołem i zdmuchuje świeczkę. Kamera powoli filmuje uczestników spotkania, które przechodzi do fazy nieformalnej. Rodzina wstaje od stołu, Paula trafia do łóżeczka, potem chodzi po pokoju. Tort trafia na talerze. Humory dopisują.

(MB)