Archiwum Rodziny Konwickich

Warszawa, 1961 lub 1962 rok. Sceny rodzajowe z mieszkania rodziny Konwickich przy ul. Górskiego w Warszawie. Autorem zdjęć jest dziadek głównej bohaterki, małej Ani Konwickiej, Alfred Lenica – malarz, a prywatnie zapalony fotografik. Tym razem w jego ręce trafiła kamera, którą Tadeusz Konwicki przywiózł z festiwalu filmowego w ZSSR. Ten film to pierwszy test urządzenia. Ania biega po pokoju, tańczy z lalką, zakłada szalik i próbuje założyć na głowę dwie czapki jedna na drugą – roznosi ją energia, obecność kamery nie robi na niej wrażenia. Przyglądają się temu i przyłączają do zabawy mama i starsza siostra Maria, a potem ubrany w szlafrok Tadeusz Konwicki, który był wówczas przeziębiony. Rodzina pozuje razem przytulona, jak do zdjęcia, wszyscy w świetnych humorach. Maria śmieje się, Ania zawadiacko patrzy w oko kamery i pokazuje język. Mama łapie ją za ręce i zaczynają klaskać.

(MB)